Wóz siana

(wg obrazu H. Boscha)

Padają anioły Czernieją w locie
Skrzydła im schną rosną ogony

Rozłażą się zaraz po ziemi
Pokraki z okrutnym uśmiechem
Niebo wysokie nad nimi
A w nich otchłanie piekieł

Szum rajskich drzew Zapach owoców
Przenika suchy chrobot pazurów
Nad mokrą trawą sierści smród
Pieśniom aniołów wrzaski do wtóru

Na taki świat wyganiam was
Jesteście sami żona i mąż
Za każdym kamieniem czai się poczwara
Na każdym drzewie wąż

Na taki świat wyganiam was
Jesteście sami ona i ty
Jaka modlitwa zabrzmi wśród moczarów
Którymi będziecie szli

Na taki świat stworzono was
A ciała wasze drżą
Jaka was nagich uratuje wiara
Jak wysłowicie ją

Wóz siana siana wóz wóz siana
Obfitość wszelka wygina mu osie
Więc skrzypi po drodze się tocząc
Na wozie para spod znaku dzbana
W uścisku miłosnym jak w złotym stosie
Świat odebrała oczom

Wóz siana siana wóz wóz siana
Łamani kołami krzyczą przez chwilę
Zbyt chciwi zbyt nieostrożni
Za wozem tłum wszystkie stany z widłami
By uszczknąć a w tłumie intryga i sztylet
Kto żyw ten groźny

Wóz siana siana wóz wóz siana
Ciągną go śmieszne i straszne poczwary
Idziemy za nimi z rękami w górze
Błękitne dale świat nam odsłania
Mnożą się pieśni wiary towary
Rozkłada ręce Chrystusik w chmurze

Wóz siana siana wóz wóz siana
Dokąd ciągniecie go mordy zwierzęce
Dokąd idziemy za wami
Kiedy nam wreszcie będzie dane
To po co wyciągamy ręce
Okręcone waszymi ogonami

Milcz bezmyślna istoto
Tu już nie masz władzy nad niczym
Przeszliśmy piekła granice
Twoim losem ogień i błoto pajęczynowe szubienice
Jelita ryb
Studzienny szyb
I w oku siana źdźbło złote

Jak w dniu stworzenia nadzy
Lecz winą życia obarczeni
Nawet nad własnym cierpieniem
Nie macie już władzy karmieni i patroszeni
Wasze to sny
Co robimy my
Przez was na jawie spełnieni

My bezgranicznie okrutni
Już nie mamy nadziei na łaskę
Ze śmiechem mnożymy tortury
Krwawi i bałamutni
Własne niebo tworzymy i chmury

Da się tu żyć
Ten świat i my
To dzieci waszej natury

Jacek Kaczmarski
1977