Ulotka wyborcza

Wprowadził się bez zaproszenia,
Natychmiast poczuł się u siebie.
Co poprzestawiał i pozmieniał,
Tego już nikt dziś dobrze nie wie.

Po kątach poupychał starych,
Młodych przekupił, straszył, struwał,
Kpił z obyczajów, walczył z wiarą,
Powtarzał – praca! A sam czuwał.

Więc pracowaliśmy jak dzicy,
On wciąż poganiał i pilnował
Mieszkania, klatki, kamienicy,
Klucze do bramy nam pochował.

Aż się zaczęło robić marnie
I dochodziło już do bitki,
Gdy, okradając nam spiżarnię,
Bezwartościowe dawał kwitki.

I kłamał, całe lata kłamał,
Aż bojąc się o własną skórę
Zrobił raz w nocy na nas zamach,
Wprowadził w domu dyktaturę.

I na tym wreszcie się poślizgnął
(Chociaż się nie połapał w porę),
Bo przez to w końcu sam się przyznał,
Że u nas jest – sublokatorem.

Otwarcie bił nas i obrażał
I wszystkie meble pozastawiał,
Aż rozchorował się, postarzał,
Więc schlebia nam i chce rozmawiać.

Leczyć go czy wyrzucić za drzwi?
To temat naszych ciągłych sporów.
Lecz jedno może zrobić każdy:
Skreślić go z listy – lokatorów.

Jacek Kaczmarski
22.5.1989