Ubek

Przebrany w szarą odzież ciała
Noce szpieguję ją i dni,
Co tam mi jeszcze przeskrobała,
W czym może znów zaszkodzić mi.

I nigdy jej nie tracę z oczu,
Wiem, skąd się wziął jej zmienny kształt,
A wciąż czymś umie mnie zaskoczyć
I muszę jej zadawać gwałt.

Znam jej życiorys, znam jej wady
Jej sny, od których płoną uszy –
Lecz sobie z nią nie daję rady,
Nie mogę pojąć – swojej duszy.

Szyframi wierszy opisuję
Wszystko, co wyszpieguję w niej,
Lecz ona się tym nie przejmuje
I ją rozumiem – coraz mniej.

Żyje tak, jakby mnie nie było;
O moje śledztwo – ani dba.
I walczę z myślą mi niemiłą:
Ona – to przecież ja!

Szpiegując – siebie – tracę zdrowie:
Na tropie duszy mały ubek.
I kiedy się wszystkiego dowiem –
Doniosę wam
Na własną zgubę.

Jacek Kaczmarski
10.9.1987