Rokosz

– Dosyć mamy tego, co było,
– Panowie szlachta! W górę czuby
– Nie da dobrocią się – to siłą
Strzec przed hetmanem praw swych zguby!
– Furda podpisy i układy!
– Kłamie inkaust, krew jest szczera!
– Układ, by powód był do zdrady,
Podpis jest, by się go wypierać!

– Dalej na Zamek!
– Dalej! Dalej!
– Precz z hetmanem!
– Precz!
W potrzebie wzywa nas ku chwale
Pospolita Rzecz!

Niech z czeluści piekieł bestie
Wyciągają ku nam szpony;
Hufce bronią nas niebieskie,
Świetliste bastiony.
Niech diabelskim wynalazkom
Bije ciemny świat pokłony,
Nas czekają z bożą łaską
Niedoczesne trony

– Dosyć mamy tego co jest!
– Panowie szlachta! Do pałaszy!
– Starczy po gardle ostrza gest
A kundel kanclerz się wystraszy!
– Furda odezwy, sądy, pozwy,
– Łżą płaczki, żeśmy rokoszanie!
– Ich matactw my ofiarne kozły
Padnie kraj, jeśli nas nie stanie!

– Dalej na wieżę!
– Dalej! Dalej!
– Precz z kanclerzem!
– Precz!
W potrzebie wzywa nas ku chwale
Pospolita Rzecz!

Niech z czeluści piekieł bestie
Wyciągają ku nam szpony;
Hufce bronią nas niebieskie,
Świetliste bastiony.
Niech diabelskim wynalazkom
Bije ciemny świat pokłony,
Nas czekają z bożą łaską
Niedoczesne trony

– Dosyć mamy tego, co będzie!
– Panowie szlachta! Po buławy!
– Niech jeden z nas na tronie siędzie
I weźmie w ręce nasze sprawy!
– Uniesiem razem władzy ciężar
W zamian ojczyzny skarbiąc miłość!
Wiedział nasz pradziad jak zwyciężać,
Niech zatem będzie tak, jak było!

– Dalej na szańce!
– Dalej! Dalej!
– Precz z pomazańcem!
– Precz!
W potrzebie wzywa nas ku chwale
Pospolita Rzecz!

Niech nam obce chwalą wzory
Niemce, Szwedy, Angielczyki –
Nie nauczą nas pokory
Czarcie ich praktyki!
Niechaj słucha się litery
Kto się nie ma za człowieka,
Nas za wiarę w zapał szczery
Wiekuistość czeka!

Jacek Kaczmarski
4.2.1993