(wg J. Swifta)

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi,
Co świat do końca zrozumieli
I o nic się nie muszą trudzić,
Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli.

Znając Zasadę i Mechanizm,
W Muzykę zasłuchani Sfer
Wiecznie unoszą się nad nami,
Jak nad ruchomą kartą zer.

Trzeba uderzać ich po uszach,
By w żywy się wsłuchali los –
Trzeba uderzać ich po ustach,
By mogli własny wydać głos.

Ale króciutko trwa ocknienie
Nim wrócą we wszechwiedny sen,
A nam – z pałaców ich kamienie
Lecą na głowy w biały dzień.

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko,
Jak zwykłe bułki się wypieka,
Jak chronić źródło, by nie wyschło,
Jak łatać dach, by nie przeciekał.

Nikt nigdy ich już nie obudzi,
Śmiech z klątwą się na usta cisną…
Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi
Z ich piękną Latającą Wyspą.

Jacek Kaczmarski
24.11.1989

Informacje dodatkowe

Inspiracja

brak

Jacek o

Dziennikarka – Epoka to ludzie. Śpiewasz, że ciężko jest żyć wśród małych ludzi, którzy „sięgają do obcasa”, dobrze zaś jest żyć wśród ludzi wielkich. Czego można się od nich nauczyć?

Jacek – Tak naprawdę to temat na książkę. Myślę, że wszystko zależy od tego, jaką wielkość reprezentują ci „wielcy” i jaka drzemie w nich „małość”. Bo to, że drzemie – to oczywiste. Istotne, by małość nie starała się za wszelką cenę dorównać wielkości.
Człowiek jest mieszanką magiczną. Dlatego warto zatrzymywać się na dłużej nie tylko nad tym, co w nim wzniosłe. Prawda o człowieku nie drzemie w anielskich skrzydłach. Ona jest skryta znacznie głębiej. Być może gdzieś na styku świętości i łotrostwa. Gdy jesteś młody, wydaje ci się, że buntem zdziałasz wszystko, w dodatku masz wrażenie, że jesteś tym pierwszym. Z czasem nabierasz dystansu i widzisz, że zanim nauczysz się mądrości – czeka cię długa droga. A kiedy nią przejdziesz, zaczynasz dostrzegać niebezpieczeństwa. Wątpić w to, co robisz. Wtedy znów potrzebny jest dystans i idąca za nim świadomość, że najważniejsze to być konsekwentnym wobec samego siebie. Nawet jeśli coraz trudniej wykrzesać płomienną wiarę w to, co kiedyś stanowiło cię w stu procentach.

Dziennikarka – Czasem głupio jest żyć wśród tych mądrych?

Jacek – Głupio. Bo mając do czynienia z nadmiarem ich mądrości, czujesz się jak chodzący wyrzut sumienia. To przekonanie o własnej nieadekwatności może obezwładniać, ale może być również źródłem naszej siły.

Opracował: Lodbrok

Rękopis / Maszynopis

brak

Nuty

Nagranie