Mój los jest już przesądzony…

Mój los jest już przesądzony.
Mój los ma kształt zarządzenia.
Moje miejsce – w cieniu za tronem.
Moje życie to etykieta istnienia.

Ceremonie dworskich obyczajów,
Puste gesty, maski i stroje –
Wciąż przede mną samą skrywają
Moje piekło i niebo moje.

Chcę tajemnicy, chcę uniesień,
Chcę opętania, chcę natchnienia.
Wszak sekret życia tkwi w kobiecie…
Chcę wyczerpania, chcę omdlenia.

Będę krzyczała w komnat głuszy,
Gdzie szeptem płoży się obłuda.
Będę żądała życia dla ciała,
Zanim zabije mnie ta nuda!

Jacek Kaczmarski
1994