Karzeł

(wg obrazu D. Velasqueza)

Tej księgi do końca już czytać nie muszę
Choć większa ode mnie i ledwo w połowie
Ogromne oburącz przewracam arkusze –
Ostatnią stronicę bez trudu dopowiem.

By przyszłość dokładnie przewidzieć, wystarczy
Znad kart podnieść wzrok i popatrzeć wam w twarze.
Nic dla was nie musi oznaczać mój starczy
Wzrok z twarzy od dziecka zmarszczonej – jam karzeł.

Gnom zły i złośliwy, świat widzę ponuro,
Bom czarno ubrany, wzrost – pożal się Boże!
Ja czytać nie muszę – ja czuję to skórą,
Co dziś źle się toczy – potoczy się gorzej!

Nie mnie korzyść z waszych uczt, rzezi i bojów.
Najwyżej sos chlapnie lub krew po stronicy.
Mrowiska pól bitew i dworskich pokojów
Za pokarm spokojnej posłużą źrenicy.

Tej księgi do końca już czytać nie muszę.
Zginiemy, a nasze pałace się zwalą.
Dojrzyjcie wśród cieni skarlałą mą duszę –
Jak mnie niepozornych nie żegna się z żalem.

Jacek Kaczmarski
26.10.1982