Kantyczka z lotu ptaka

G.P. – Jeśli napiszesz tekst, któremu nadajesz kształt piosenki, to jakich środków muzycznych szukasz, aby wzmocnić efekt?

J.K. – Nie ma reguły. Staram się wykorzystywać wiele stylistyk i konwencji. Bardzo dobrze w tym względzie rozumieliśmy się ze Zbyszkiem Łapińskim, któremu zawdzięczam wiele świetnie dobranych do treści kompozycji muzycznych, m. in. on napisał muzykę „Carmanioli”.
Najpierw przyniosłem Zbyszkowi kilka taśm z tego typu oryginalną muzyką francuską i powiedziałem, że ma to być coś podobnego. I on zrobił to po mistrzowsku.
Tym samym tropem zapożyczeń poszliśmy w paru innych kompozycjach, na przykład w „Wigilii na Syberii”, a w sposób już całkowity, kompletny, w programie „Szukamy stajenki”. W tym programie, składającym się z szesnastu utworów, są wykorzystane motywy polskie, ukraińskie, żydowskie, węgierskie, nawet arabskie. Tak świadomie zastosowane stylizacje niosą ukryte znaczenia, wzmacniają treść, przydają sensów.
Ale nie ma reguły. Czasami szukałem (czy szukaliśmy ze Zbyszkiem) muzyki, która swym charakterem przystaje do treści, a czasami – absolutnego kontrastu.
Upraszczając: kiedy muzykę banalną, schematyczną, trywialną stosuje się do tekstu o dużej dozie skomplikowania i wzniosłości, też się coś wyraża, przekazuje się informację o współczesnym świecie, w którym te dwie rzeczywistości muszą ze sobą współistnieć.
Na odwrót: kiedy tekścik komiczny, śmieszny, ironiczny, oprawia się muzyką patetyczną, to potęguje się komizm. Zwłaszcza że patos, w swojej czystej formie, jest trudny do przełknięcia w dzisiejszych czasach.
Jeśli chodzi o muzykę komponowaną przez Przemka Gintrowskiego, zauważa się, że ma ona swój bardzo charakterystyczny, typowy ton, niezmienny od lat dwudziestu. Nauczyłem się pisać dla niego specyficzny rodzaj tekstów. Po napisaniu od razu wiedziałem, czy spodoba się Przemkowi, czy nie.
Tak było w przypadku dwóch piosenek z „Wojny postu z karnawałem”, dwóch najlepszych kompozycji Przemka: „Ja” i „Kantyczki z lotu ptaka”.

Opracował: lodbrok