Jest tak ogromne, że wzrok, biegnąc po nim
Okrąża ziemię i patrzy Ci w tył głowy.
Blady pajączek wyciągniętej dłoni
Nie ma się czego chwycić nitką celu.
Malutkie słońce i księżyc perłowy
Krążą po niebie świata stron wyzbytym
Za sprawą bezsensownego fortelu
Razem ciśnięte w zieleń i błękity.
Tu możesz się poczuć Panem Kosmosu.
Tyle, że zbędnym.
Pozbawionym głosu.
Jacek Kaczmarski
12.11.1987
Informacje dodatkowe
Inspiracja
brak
Jacek o
brak
Rękopis / Maszynopis
brak
Nuty
brak
Nagranie
brak