Japońska rycina

W kamieniu, krzewie i potoku,
W źdźble trawy, w płatku białej lilii
Mieszkają duchy naszych przodków
Patrzące na nas w każdej chwili.
Kształt, barwa, zapach, śpiew gałązki
Przypominają obowiązki
Wobec tych, co przed nami żyli.

W sposobie ułożenia szaty,
W ukłonie według starych reguł,
W tym, jak przyrządza się herbatę,
Jak się szanuje każdy szczegół
Wyraża się nasz dług wdzięczności
Dla stwarzającej nas przeszłości,
Od której uciekamy w biegu…

Wreszcie wyborem umierania,
Gdy honorowe ostrze w dłoniach
Śmierć czyni przedłużeniem trwania
(Bo życie przecież – to agonia).
– Stwarzamy wodę, kwiat i kamień,
W których na zawsze zamieszkamy
Wśród tych, co będą żyli po nas.

Jacek Kaczmarski
27.8.1989