Fama grzeje
Pieśń o śnie
Spektakl pod tym tytułem, przygotowany w czasie Famy 87 (specjalne wyróżnienie Jury), wystawiony też był w Warszawie, w ramach imprez VII Festiwalu Kultury Studentów. Stanowił przełom po wieloletniej nieobecności utworów Jacka Kaczmarskiego na polskiej estradzie.
Scenariusz, reżyseria i kierownictwo muzyczne: Zbigniew Łapiński. Opieka promocyjna: Sławomir Rogowski. Produkcja: Danuta Tunicka. Teksty Jacka Kaczmarskiego, Zbigniewa Herberta, Krzysztofa M. Sieniawskiego, Marka Tercza i Natana Tenenbauma, z muzyką Przemysława Gintrowskiego, Jacka Kaczmarskiego i Zbigniewa Łapińskiego – wykonali studenci polskich szkół teatralnych: Dariusz Kowalski (Wrocław), Aneta Ziaja (Kraków), Dariusz Kordek (Warszawa), Wojciech Kościelniak (Wrocław), Agnieszka Matysiak (Wrocław), Beata Fido (Kraków), Agata Paleczna (Kraków), Grażyna Misiorowska (Kraków), Witold Szulc (Wrocław), Joanna Kurowska (Łódź), Jarosław Boberek (Wrocław), Konrad Pawicki (Wrocław), Grzegorz Mostowicz-Gerszt (Wrocław) oraz Krystyna Świątecka („Czerwony Tulipan”). Przynajmniej kilkoro z wykonawców należy dziś do grona najpopularniejszych polskich aktorów.
*
W trakcie prowadzonych przeze mnie przygotowań do FAMY 87 ze strony Jana Poprawy padł pomysł opracowania programu w oparciu o teksty klasyki piosenki studenckiej. Stroną wykonawczą mieli się zająć studenci uczelni aktorskich. Tak się też stało, do współpracy zaprosiłem jeszcze Zbigniewa Łapińskiego, który poprowadził w Świnoujściu Pracownię Interpretacji Piosenki Studenckiej. Owocem ich dwutygodniowej pracy stał się spektakl Pieśń o śnie. Spektakl zbudowany z tekstów Jacka Kaczmarskiego, z którym Łapiński i Gintrowski stworzyli wiele niezapomnianych pieśni i wzruszających sytuacji.
Powodów dla których starano się jakby na nowo odczytać Kaczmarskiego jest kilka – piosenka studencka to muza ulotna, ileż to songów przykrył kurz zapomnienia, tylko nieliczne krążą gdzieś w odpisach, trzeszczą na wielokrotnie przegrywanych kasetach.
Poprzez ten program szukamy odpowiedzi na pytanie o aktualność i bliskość twórczości Kaczmarskiego dla kolejnej generacji studentów. Młodzieży, która, kiedy Kaczmarski opuszczał kraj, właśnie kończyła szkołę podstawową.
Sądzę także, że w sytuacji kiedy mówi się od lat o kryzysie kultury studenckiej, zatraceniu przez nią systemu wartości, zagubieniu rodowodu, bez względu na to czy to jest prawda czy nie, powstanie takiego programu, jak „Pieśń o śnie” jest świadectwem przywiązania środowiska akademickiego do źródeł i tradycji tej kultury. Jest pieśnią o potrzebie Kaczmarskich, Wołków i Kleyffów.
Sławomir Rogowski, (z programu spektaklu), 1987
Fama grzeje, pod redakcją Jana Poprawy, Wydawnictwo MCDN, Kraków 2003 – mała encyklopedia poświęcona Festiwalowi Artystycznemu Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu, tekst poświęcony spektaklowi „Pieśń o śnie”
Za informacje i materiały dziękujemy Teresie Droździe.