Owacje dla Jacka Kaczmarskiego
(Inf.wł.) Oklaski, huragan braw, owacje na stojąco. Jacek Kaczmarski rzeczywiście jest wśród nas i śpiewa. Słuchacze pierwszego oficjalnego koncertu, który odbył się wczoraj w hali krakowskiej “Wisły” zgotowali mu gorące przyjęcie.
Do kraju powrócił już nie pieśniarz, bard pokolenia, ale lirnik uczący historii. Kaczmarski śpiewał swoje najstarsze pieśni – “Encore, jeszcze raz encore” z pierwszego etapu emigracji – “Przejście Polaków przez Morze Czerwone” i najnowsze z cyklu “Z baśni dzieciństwa” – “Głupi Jasio”. Przepełniona sala śpiewała “Mury” pogrążała się w zadumie słuchając “Katynia”, “Jałty” i “Ballady wrześniowej”. Jacek Kaczmarski nie wystąpił sam, na fortepianie akompaniował mu znakomity Zbigniew Łapiński. “Epitafium dla emigrantów” recytował drugi przyjaciel pieśniarza – Stanisław Elsner Załuski. Koncert zamknęło “Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego”, które kończy się słowami: “przecież wrócę, gdy zacznie się dzień”. Kaczmarski zadedykował swoje krakowskie spotkania ze słuchaczami – Wojciechowi Bellonowi.
mich
Źródło nieznane, 1990r.
Nadesłał: Krzysztof Nowak
Przepisała: Teresa Mach